گفته بودم چو بیاید غم دل گویم و گویم
ونیامد...
غم و دل ماند ومن ماندمو صد گفته ی مدفون شده
در عمق دل پاره و خونم
لحطه هارا نه عبوریست
نه تابی و توانی به صبوریست
پس گرفتم همه ی گفته ی خود را
گفته بودم چوبیاید غم دل گویم و گویم
آمدن راست بود قول دهم هیچ نگویم ونگویم ونگوویم
کاش با قوله منه خسته و رنجور بیاید...
بعدا نوشت سپیده: اقای من من همیشه منتظرت می مونم تا بیای دنیامو روشن کنی
به قوله حامد زمانی:
تو هفته ای دوبار گریه میکنی برام تو هفته ای دوبار توبه میکنی بجام
تو منتظر تر از منی تموم شه غیبتم دوروغ میگم عاشقم ولی بزار بیام
خداکنه بهم نگی تمومه فرصتت دعا بکن که خوب بشم اقا به حرمتت
یه کاری کن که من نشم دلیله گریه هات یکاری کن نشم دلیل طوله غیبتت:|
